UYUM SORUNU

Uyum süreçleri hem mizaç hem de dış çevreden etkilenir ve organizmanın bireyoluşsal aşamasıyla daha etkili biçimde belirlenir. İnsan her kuşakta çevresiyle yeniden uzlaşmak zorunda değildir çünkü bu ilişki evrimle ya da geleneklerle güvenceye alınmıştır. Sorun çözme yöntemlerimizin çoğunu başkalarından (prototipler, gelenekler) devralırız. Bir bakıma insan kendi kuşağı kadar geçmiş kuşaklarda da yaşar, böylece uyum yolları ve biçimleri için bir nevi özdeşleşmeler ve ideal oluşturmalar ağı örülür. Dolayısıyla insanın kurması gereken en önemli uyum toplumsal yapı ve bu süreçteki yapacağı iş birliğiyle birlikte kuracağı uyumdur. Zira hangi davranış biçimlerinin uyum şansının en yüksek olacağına karar veren bizatihi yine toplumun yapısıdır. Bu toplumsal yatkınlık yalnızca normal gelişimi ve toplumsal örgütlenmeyi açıklamayla kalmaz; nevroz, psikopatlık ve suç gelişimleri gibi daha normal olmayan davranışları da açıklamaya çalışır.  

Uyum sorunları genellikle kişinin ego işlevlerindeki zayıflıklardan kaynaklanır. başka bir deyişle uyum sorunu genellikle kişinin iç dünyasıyla ve dış dünya ile uyumlu bir şekilde başa çıkma yeteneğindeki bozulmayı ifade eder. Yetersiz benlik duygusu, zayıf gerçeklik algısı, savunma mekanizmalarının aşırı veya yetersiz kullanımı gibi faktörler uyum sorunlarının altında yatan etmenler olabilir. 

Hartmann'a göre, uyum sorunlarının çözümü genellikle psikanalitik terapi veya terapötik müdahaleler yoluyla gerçekleştirilir. Bu terapiler, kişinin ego işlevlerini güçlendirmeye, daha sağlıklı savunma mekanizmalarını geliştirmeye ve iç ve dış dünyalar arasındaki uyumu sağlamaya odaklanır. Ayrıca şunlar da uygulanabilir;